светол (прид.) - заборав (имн.)

Уплашено, се прививаше кон него, а собата, куќата, Градот се подигаа, летнуваа низ воздухот, минувајќи во белиот светол заборав.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)