свиткан (прид.) - лист (имн.)

Не моли: туку наредува со шепот и со растреперени прсти го бара неговото тело.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица полека свртува глава, погледнува во својата црна шамија распослана на подот и тивко, одвај чујно, изустува: - Ајде, синко, стани на мајка, стани... Стани, Ристеее!...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Развлечена, тешка, длабока, глува, ту тивка, ту гласна, набожна, скриена, тажовита, здавена, жалосна воздишка кај жените.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Со растреперена рака посегнува во пазуварката и, кога ја отвори широката испечена и испукана дланка, жените видоа свиткано ливче хартија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Најлакома, најалчна, беше пингуикулата која секој ден испушташе по еден нов лист; за да ја нахрани, учителот во нејзините свиткани лисја ѝ фрлаше секаква храна, секакви отпадоци; лисјата постојано ѝ беа подзинати како усти од полиња кои чекаат да се нахранат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)