Иако седев неподвижен, скоро без здив, посокот пак чкрташе под моите стапалки со број четириесет и пет, два броја помалку од вратот за кој тие ќе исплетеа јамка дури и од своите аорти.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Иако седев неподвижен, скоро без здив, песокот пак чкрташе под моите стапалки со број четириесет и пер, два броја помалку од вратот за кој тие ќе исплетеа јамка дури и од своите аорти.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)