Магвампот паѓа со едно заситено “клок”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Повеќето од тамошните типови беа кул - и освен вообичаените шеги и хистеричната насмевка ништо не се случуваше - но Ингрид Суперстар постојано одеше пред огледалото, го прекриваше лицето со рацете и почнуваше да халуцинира, и тогаш потполно откачуваше и почнуваше да плаче и да зборува „толку сум грозна”, и тогаш сите ги вадеа своите курови и зборуваа од стомак, за да изгледа дека не зборуваат тие туку знааете веќе кој, и тогаш ја тераа да зборува со „нив” - тоа секогаш ѝ го поправаше расположението - но тоа ѝ го привлекуваше вниманието само неколку моменти и тогаш мораа да смислуваат нешто ново - изгледаа како куп очајни бебиситери кои безуспешно се обидуваа да го утешат расплаканото дете.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Мо, тапанарката, беше толку слатка и срамежлива што не ми беше јасно што воопшто бара таму.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Одненадеж Магвампот го бутка момчето напред, во празниот простор, и го ослободува од својот кур.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Магвампот пак го набива на својот кур.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Зелени искри му летаат во коренот на очите.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)