свој (прид.) - момче (имн.)

По многу години, некаде на залез, Студен ветер кога надоаѓа од замагледните ѕвезди Си легна тој меѓу своите момчиња Прегрнат неразделно со нив: како куршумот и раната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Да броиш огништа ноќе, некои расфрлани сонца од соништата кога се распалуваат по покосените ливади, косите на косачите кога светкаат на месечина, кога почнува полноќна љубовна игра меѓу две песни: девојките низ некој темен глас кога ги довикуваат своите момчиња и тие кога им одветуваат...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Девојката што беше во десниот ќош плитко го лажеше своето момче.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Кога си го виде Јана Своето момче... Ов, аман, аман!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
„Тоа е пушка“, рече Ралфи, ставајќи ја својата дебела рака врз сините најлонски гради на своето момче.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)