Во своите кристално едноставни и директни поетски повици, во чудесната синтеза меѓу индивидуалната поетска судбина и колективната палестинска меморија, во своето пеење Махмуд Дарвиш супериорно се надоврзува на големите медитерански митови, како и на арапските од предисламската епоха.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Со нив, доколку се замавне мајсторски, тиквите полесно пукаат.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Трговците со ништо не престанаа со своето пеење, сигурни дека има ги смекнале срцата на мускулестите гороломанци со кациги.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Совладана е и остварена желбата, онаа постојана опседнатост и долгот кон себе си, кон своето пеење што еве сега ја здогледува светлината на денот.
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Тој трага по песната- катарза, која ги повикува и едните и другите, во обединувачката меморија, за да запрат масакрите.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)