свој (прид.) - пород (имн.)

Тогаш би личело на бегство на зајчица. Но и таа се жртвува за својот пород. Ќе останам во кафезот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Птицата коби врз својот пород човекот не си го знае патот додека тагата и дождот влегуваат во пејзажот.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Оставајќи зад себе трага од румени капки, таа се враќаше во јамата, да ја претвори лулката, своја и на својот пород, во гроб на еден крвав бес и на една страшна тајна.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Волчицата на отстапи заради својот живот, туку заради животот на својот пород гладен за нејзино млеко, таму, во пустиот дол.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ибн Пајко беше од побогатите првенци рисјани, стана и аза во шеријатот, канонот го знаеше, еснафот го сакаше, рајата и чаршијата го почитуваа, ама Мехмед паша, кој веќе имаше седумнаесет деца, ако се земе и последното кое од најмладата анамка за ден-два ќе видеше свет, го насетуваше кај ибн Пајко само копнежот по свој пород, а сето друго никако не можеше докрај да го разбере.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Го притисна Карл до градите, како волчица што го штити својот пород од посилни од неа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Оставајќи зад себе трага од румени капки, таа се враќаше во јамата, да ја претвори лулката, своја и на својот пород, во гроб на еден крвав бес и на една страшна тајна.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Волчицата не отстапи заради својот живот туку заради животот на својот пород гладен за нејзиното млеко, таму, во пустиот дол.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Да била барем толку умна па да побарала некој рамен во убавината на маж ѝ, ќе се ослободила и себеси а и својот пород од несреќите што ги предизвикува непромисленоста“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„А кој знае, можеби Иван Степанович самиот ѝ покажал со прст на него. На мој Ролан“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Вие сте среќници. Вам веќе не ви виси над главата тој проблем: како да го изведете на пат својот пород“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Оној што не е прашан никогаш не е во состојба да се пожали.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)