Но, еве ја Таа, изнуркува од белината на својот посед, и бледа, како природата што ја опкружува, преминува во нешто помоќно и позагадочно од своето обично траење...“.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Оди, како Наполеон на Света Елена, обиколи го својот посед...
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)