Бев дете кога го слушнав татко му на братучедот Благоја под лозницата во дворот како вели: Се случува одвреме навреме да откријам дека им се обраќам, дека им зборувам, на птиците, на магаренцето па дури и на прачките во лозјето.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Најгорниот ток на Голема Вода, пак, оној во шумата и сè до Градиште, се вика Бабунски Дол, а со тоа име се врзува едно друго предание, кое се измешува со историјата и си има своја поткрепа во неа.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Или бушавиот само се обиде да ми навести дека помеѓу нас - чуваните и чуварите - не постои разлика па на чуден начин ми ја понуди својата поткрепа?
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)