Келнскиот карневал има свои правила. Тој трае една недела.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Повикот на природата поставува свои правила на игра.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Тие се сега една мала толпа која, како секоја толпа, си има свои правила на однесување и не се обѕира на она што е вистина, или што не е вистина.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На освоената територија Хрс ја укинал византиската власт и вовел свои правила на владеење.
„Џебна историја на македонскиот народ“
од Група автори
(2009)
Ми го наметнува својот заклучок и повеќе би сакал да бидам овца, што не сум, отколку некое музичко дело да ми го наметнува своето правило. К: А што ќе правиме тогаш ако некој ни го наметнува тој начин, ако тоа нѐ доведе до револуција, тоа наметнување?
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Четворицата играчи ги симболизираат страните на светот, годишните времиња, магичниот квадрат, а играта е древна, прастара индиска игра, се влечат исти потези, се избегнуваат замките на семиотиката, семантиката, така дише граматиката на чутуранга, а бидејќи секоја игра има свои правила, ред, победници и поразени, болно е сознанието дека токму ние, најблиски по крв и месо, сме тоа: победници и поразени.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Таа беше Мексиканка на дваесет и седум години, згодна, сериозна, а нејзиното актерско име пред неколку години се прочу низ поголемите театри.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Тоа е нејзиниот прв потег: гледам во нејзината мила насмевка, во задоволството на иронијата, во играта, во фигурите што се вистински слонови и други животинки, мајмуни, војници, коњи.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Сакам да го знам тоа, да го предупредам, зашто и ние имаме свои искуства, и нашата работа има свои правила што би можел да му ги кажам нему, на мојот наследник кој засега сè уште е непознат и кој си игра со другите како волк во јагнешка кожа.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)