свој (прид.) - прозорец (имн.)

Само учителот Климент уште не го затвораше својот прозорец и не си беше прибран да се одмори.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Ги виде една старичка од својот прозорец и се прекрсти - безработниците одеа да крадат бостан!
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тогаш Даме тагува на својот прозорец, гледајќи кон прозорецот на спротивниот брег.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ги гледаше од својот прозорец четорите сенки на улицата и ја слишаше тишината.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Можеше само да остане на својот прозорец и да очекува.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Стоеше на својот прозорец по речиси цели два дена и една долга зимна ноќ сон.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Но, не многу после тоа од својот прозорец Змејко можеше да гледа како неа ја истуркуваат, разматувајќи ја, едни црвеникави, осојничави ветрови, што избодинуваа како незадржлива пепелничава коњица од северното небо, внесувајќи некој токму таков пепелаво-модрикав немир, во оние бездони пробиви, што ги оставаа по себе во исковитланата и наеднаш сосема поинаква, плаховита смиреност на облаците.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во таквите пресврти Змејко за малку што не врескаше од својот прозорец, знаејќи за она кремено скаменување на снегот, што можеше да го донесе тој северен ветер.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тој уште вчера знаеше што му носи оној густ, ситен врнеж, што го прекина во работата; затоа не беше изненаден кога се разбуди и кога ја најде во својот прозорец токму таа бела ноќ во наидување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
XXII. Негде пред зора, токму на добата, за која синојка помисли дека треба да биде скорнат, Змејко веќе стоеше на својот прозорец.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
XIX. Сега беше пак неговиот јужен ветер и Змејко можеше просто да го види од својот прозорец него како заседнува над целиот свет и над Белата Долина, завладувајќи го со своите топли здивови до безостаток целиот ден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш Даме тагува на својот прозорец, гледајќи кон прозорецот на спротивниот брег.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Го задржуваше на своите прозорци и ѕидови чадот што сакаше да продре внатре, за да им биде попријатно на двете деца.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Градот сѐ уште чекаше. Градот чекаше, со своите прозорци и црните опсидијански ѕидови, со своите кули што го допираа небото и куличките без знамиња, со своите нечекорени улици и недопирани кваки, без ниту едно парче хартија по улиците, без ниеден отпечаток од прсти на себе.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)