Работите префинето си добиваат своја рамнотежа.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Татко и понатаму ѝ остануваше верен на својата тишина во која полесно ја одржуваше својата рамнотежа, директно предизвикан од цинизмот на Донски.
„Тврдина од пепел“
од Луан Старова
(2002)
Или можеби времето застанало и песокта во часовникот ќе застане, ни ваму ни таму, а тасовите на вагата во својата рамнотежа покажуваат дека веќе сѐ е сеедно и нема значење, а ѕвоното нема зошто да удри.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Меланхолијата седи пред својата недовршена градба, окружена со инструментите, седната и загледана така како да се откажува од сѐ, како нешто да ѝ вели дека градбата никогаш нема да биде завршена; една скала е потпрена на градбата, а на земјата покрај долниот крај на скалата лежи камен блок – дали Меланхолијата треба да го искачи, по скалата, на градбата?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)