Помеѓу оваа прва изјава за сопствената несреќа од 1964-та до кулминацијата на тој мотив во сонетот “Грижа на совест” од 1976-та, оваа тема се провлекува низ целата поезија напишана меѓу овие датуми.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Во својот сонет „Грижа на совест“ (1976), запиша: „Го сторив гревот потешко простлив / од сите гревови. Среќен не бев...“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Можеби тоа не е важно / ... Ми останува само задоволството да бидам тажен.“
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Дури и на врвот на својот книжевен успех, 1964-та, тој напиша: „Веќе нема да бидам среќен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)