свој (прид.) - срце (имн.)

Сега си нејзин заштитник? (на Полицаецот) Не слушај го, слушај го само своето срце.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Во решителниот момент кога првожрецот, научил за недозволената љубов меѓу Херо и Леандер, побара и од Јанте да посведочи за тоа - таа мирно одби и никакви застрашувања не ја принудија да не го послуша гласот на своето срце, кое биеше за вљубените.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Копнежот, големиот, несовладив копнеж, да ги излее во работата трепетите на своето срце, го имаше маѓепсано Велета: му пречеше до крај да го согледа животот, макар не еднаш да го имаше сетено тој на својот грб неговиот камшик...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Бојан знаеше дека не треба да останува толку долго, зашто спуштањето низ Гола Глава зимно време по темнината не е лесно, па чувствуваше некаде во дното на своето срце зрнце страв кое брзо нараснуваше.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Елена, Елена, да ти кажам! - извика Бојан трчајќи по неа, да ја пронајде во темнината, да ѝ го открие своето срце, да ѝ каже каков необичен подарок има за неа, но за такво нешто веќе беше предоцна.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Го мери, ја прислушува работата на своето срце.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Отсекогаш веруваше дека само поетите, големите поети, како Бајрон и Данте, беа надарени со посебни чувства и моќ да сакаат со сето свое срце и сета душа, со сето битие.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
За да ја заведе својата невеста до местото каде што работеле ѕидарите, тој се преправал дека бурмата му паднала таму и, кога таа застанала таму и нејзината сенка паднала врз темелот, ѕидарите бргу ставиле малтер и го размачкале и врз него го ставиле бетонскиот блок, знаејќи во своите срца дека тоа е фатално за нејзиното живо тело, исто како да ја заѕидале жива.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Мислата му отиде кај Боб и тој почна да истражува во своето срце и во него не најде омраза или огорченост кон него.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Дали Таша, постапувајќи и кон мојата желба така како што постапуваше, беше водена токму од тоа разногласие на срцето и на умот, не се потрудив да откријам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа, дека понекогаш остануваат измамени во своите оценки не се должи на нивната лековерност туку на простата вистина дека жената многупати, да не речам најчесто, го следи гласот на своето срце, (а познато е дека срцето е гласник на желбата а не на разумот).
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Чистите луѓе имаат манастир во своето срце, не мора да бидат монаси.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Манастир и ти носиш во своето срце.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Доволно е да го носат чистиот манастир во своето срце.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тие и навистина биле и нејзини ќерки, нели, таа барем така ги чувствувала со целото свое срце, а тие ... дали и тие ја сакале како мајка, како друга мајка?...
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Збунето влегов во кујната со чантата во раце, а ги слушав ударите и на своето срце.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Несреќник кој ги крие длабоките болки во своето срце, но чии усни се така обликувани што, кога јачкањата и криковите минуваат низ нив, тоа одекнува како убава музика.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа додаде: „А јас ја имам само болката, а не и дарбата за поезија.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тој немаше поинаква душа, не живееше во некој друг свет, туку напротив, беше израснат на истата земја како и другите, по истите закони и обичаи беше воспитуван, а сепак стана поинаков од сите нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Никогаш во своето срце не успеа да најде одговор зошто токму тој е оној избраниот.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Затоа тој со сите нив ги делеше и тајните на своето срце, им раскажуваше за сѐ, без да ги крие од никого дури ни најсрамните нешта што ги правел, но и без да се обидува да најде некакво упростено објаснување за тоа зошто и како се изменил.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Блажени се оние што со храброст во своите срца ќе истраат да бидат она што од навек биле.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Откако почна да проповеда за Радосната Вест, најтешко му беше во своето срце да ја победи токму лутината кон нив.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во еден “Прирачник за женска покајничка пред, за време и по светата причест” (Хамбург, 1668), пишува: “О Исусе, дојди кај мене, ќе те воведам во нишата на своето срце; таму ќе те Љубам и милувам, ќе те прегрнам со Љубов, дојди, слатко мое и ослади ме”.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Намерно лудило, радосно зло, уморен одмор, штетна корист, очајничка надеж, жива смрт, одважен страв, колеблива смеа, нескршливо стакло, вжарен мраз: вечна бездна на хармоничен несклад, пеколен рај, небесен пекол. (со “рафали” од оксиморони Марино пишува за Љубовта) okno.mk 237 Мистика и еротика Дури и во христијанската мистика се појавуваат слики кои не само што се проникнати со еротика туку директно се преземени од сексуалноста.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дури и чукањето на своето срце можеш да го чуеш како туѓо, дури и своето дишење...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Го забележа само со едно крајче од очите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Постоја крај него слушајќи му го со возбуда чукањето како да си го слуша своето срце.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Се смееше со сето свое срце.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Беше длабоко, најдлабоко боцната во своето срце, отруена.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Што да направи и со кого, за да се смири најпосле и блажина да сети во своето срце?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Простено нека ми е што зборувам вака за еден таков момент, но несреќата на една жена, нејзината тага, и особено нејзините солзи, тебе како маж не те тераат да ја жалиш, туку на мислата да ја утешиш со своето срце. Ми зборуваше нешто, но јас одвај дали ја слушав.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Мајка, од нејзините блиски, уште беше дознала дека Мајка Тереза ќе стигне дури во Калкута, следејќи ја Божја­та волја, дарувајќи им ја добрината на своето срце, величи­ната на својата душа, на најбезнадежните, на отфрлените, на болните од лепра.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Реже, го кине напорот длабоко во себе, од своето срце.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Последниот проект на Фишкин беше подвиг во кој на врвот од една кула тој изгради светилник и пулсот на светлината го усклади со чукањето на своето срце. ^укањето на срцето на уметникот пред јавноста беше положено како метафора на надежта како неопходност и - на свеста дека ова срце повеќе никому не му е потребно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Нишката на споменот е нераскинлива и толку далеку е врзана во минатото колку што навлегува споменот во старината.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ѕвонењето на шината за вечера, што стана толку делнично, за него е како ѕвонење на камбана што повикува на вечерна.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
На Нумо длабоко му го отвори своето срце и му се чинеше дека беше единствениот човек со кого можеше и имаше за што да разговора.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А оној кој ќе почне да му сочувствува и несакајќи ќе се исправи пред неслутени околности.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Жената води војна со своето срце и со сите свои болки.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Откога го паметам тој е жртва на своето срце, жртва на широката руска душа, на своите заблуди, со еден збор жртва на животот кој најбескрупулозно ги користи ваквите негови слабости.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Толку силно сакам, го подарувам својот живот, своето срце, своите погледи, своите насмевки, своите усни, силно се вљубувам и вечно твоја останувам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ах, таа детска невиност! Кон светот гледав со стаклени очи, со утешен поглед и наивност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
После сите искушенија и проживеани приказни борбата е деструктивна задача, едно осамничко искуство на сурови откажувања, но ние сме ранливи суштества кои ги бранат своите срца.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Го слушав јас тапото чукање на своето срце и гребењето на дивите ѕверови по мојава сирота душа, во тие далечни нежни години.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Толку многу изгубивме, толку возови поминаа, годините, деновите, целиот живот што го сонувавме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Понекогаш удирајќи со чеканот го погодуваше ритамот на своето срце. Тогаш се добиваше најцврсто железо.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Во тишината глува, на Циљка ѝ се пристори дека го слуша биењето не само на своето срце, ами и на срцата на сите кои се во земјанката.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Трети се обидуваат да напишат некој убав стих, да извадат од своето срце убави зборови со што ќе ја зарадуваат својата мајка.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Подарок кога даваме на раскрилени желби јаваме, подарок кога даваме и делче од своето срце во него ставаме!
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Пелагија дури откако му ја откри намерата на Димостена, а цврсто беше убедена во тоа, ја набрка и тежината од своето срце.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Ти пожелувам, не, те молам, да си најдеш друг маж, достоен за твојата љубов, и нему дај му ги своето срце и својата љубов, дај му ги оние радости што ги чуваше и ги намени за мене.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)