Да резимираме: класичните мајстори на перспективата во своите трактати јасно ги раздвоија, од едната и другата страна на трите хоризонтали - од кои најниската ја претставуваше линијата на хоризонтот од долен домен, а највиосоката линија го претставуваше челото на горниот домен - двата разнородни простори: просторот на геометриската проекција и просторот на проекцијата во перспектива, со други зборови дводимензионалниот простор и привидите на еден тродимензионален простор.
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 3“
              
              (1994)
              
              
            
            
           
      
    
      
         
         
           
             
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
             
               
               
               
               
                  Токму како и Квинтилијан пред 1900 г., и Грасиан пред 300 години, 36 години по смртта           на Шекспир, во својот трактат La Agudeza y Arte de ingenio, меродавен за поетскиот           маниризам на тоа време, насочува кон тој дуализам меѓу природното (laconico) и           вештачкото (asiatico).                              Parmagianino-The mystic marrage of saint Catherine okno.mk | Margina #22 [1995]                                                                 19 Книжевните четириаголници Законитоста на лавиринтот!
               
             
           
            
            
              „МАРГИНА бр. 22“
              
              (1995)