ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Играјќи се овчар - со стапот (претходник на неговиот „Евроазијски стап“, како што тој и самиот признава), а „едно имагинарно стадо се собра околу мене“ - Бојс станал сопствен родител.

Ако, како што пишува Ерик Ериксон, првата психолошка задача на детето е да развие доверба, обично преку топлиот однос со родителите, тогаш Бојс го развил чувството на доверба кај себе преку своите фантазии за себе како овчар, родител на своите овци.

Имајќи верба во своите родители, децата стекнуваат верба во себе, врз основа на која развиваат независност, иницијатива и марливост и ги надминуваат таквите себеоткажувачки болни чувства како што се срамот и сомнежот, вината и инфериорноста.

Бојс, оттука, благодарение на својата фантазија, стекнал самодоверба, се тешел и конечно сам се излечил.

Бојсовата фантазија за симбиотската топ­лина 94 Margina #11-12 [1994] | okno.mk и присност помеѓу овчарот и неговите овци станала модел на неговата концеп­ција за нужно личниот однос помеѓу уметникот и публиката.

Тоа бил облик на самооздравување во кој ги отстранил и ги превртел самопоткопувачките чувства што неговите очигледно ладни родители ги всадиле во него и кој му бил потребен како материјал за создавање сигурност.

Дури, имаше моменти во детството, кога во својата фантазија се исправав дотаму, што би бил готов да убијам, за да ја симнам таа навреда од нашето семејство и да ја спасам неговата чест.

Тебе како да те создал со својата фантазија Чехов, го моделирал твојот лик Ростан, а те глумела на сцена Дузе.

Камуфлирајќи ги „забранетите“ извори на своите фантазии, играчот – бегалец пред студот постигнува двоен учинок – успева за себе да здобие толку задоволство барем привремено да го совлада потискувањето и им овозможува на другите сми од несвесното да црпат утеха и олеснување.

Веда не се колеба да заземе држење на презирна надменица кога ѝ се обраќа на мајка си: „Никогаш не си зборувала за твоите, од кај си“, вели, реторички изземајќи се од своето родословие по мајка, небаре „нејзините на Милдред“ не се, всушност, и нејзини.

И прави сѐ што може за да ги зголеми сталешките разлики што ја делат Милдред од светот кон кој се стреми самата Веда и на кој, во својата фантазија, му припаѓа по правдина.

„Жртвата, му светнува во главата, е поим и збор во кој се состои целата историја на Јудејците”.  Пред очите му се појавува хоризонтот на Канаан, ветената земја на која по изгонот од Египет, гледа како и толкупати во својата фантазија, како пристигаат најнапред неколкумина, по нив десетици, потоа и илјадници луѓе.

Тој го виде во својата фантазија тој негибнат крај Мариово. My излегоа пред очи богатите села и селани домаќини, кои имаат полни ќесиња пари, булуци овци, сурии говеда, ергелиња коњи и наеднаш си претстави како сето тоа по пет-шест дена ќе биде негово и тој ќе стане најбогат човек не само во прилепската нахија, ами и во целиот битолски санџак, бидејќи целото тоа богатство ќе им го земе на селаните и нив ќе ги подјари да работат за него, да му робуваат.

Но,тогаш не би постоел романтизмот, бидејќи романтизам е кога своите фантазии ги гледаш кај луѓето што ги немаат.

Загледан во вреќата со зрна, замаен од своите фантазии, сфати дека вреќата е намалена; почна да се прашува што е со неа.

Англискиот лиричар Крашоу пишува за величественото лудило на Музата “која би можела да гази по Млечната патека”.

Еден од најплодните писатели на трактати, Емануеле Тезауро, кого често го наведуваме, пишува: “Лудаците (i mat- ti) посебно се надарени со вештината за создавање сјајни метафори и остроумни симболи во својата фантазија.