Старицата не стигна ни до предворјето на овој храм.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Наш град, кој ни ги отвори широко портите и не пушти во својот храм, каде што виталните стануваат негови миленици и жреци, додека другите исчезнуваат и пред да ја сетат животворноста на неговата молитва...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Претставниците на современата медицина одамна во своите храмови не сретнале девојки. Девојка - тоа е само лирски поим. Ништо повеќе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Се разминале, секој отишол во својот храм -Константин в крчма.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)