Оттаму гушнати итавме да се отвориме еден во друг како што се отвора секој сон и како што сите ткајачки ги раздиплуваат своите черги врз кои потскокнуваат големите надежи сеедно што не се гледа баш јасно кој го крка месото, а кој ги глода коските.
„Кревалка“
од Ристо Лазаров
(2011)
Откако дојденецот ја затвори вратата, царството на тишината ја посла својата черга.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)