Наредната година 1930, ја добија својата ќерка Невена, таа многу личеше на баба и Трајанка.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Бидејќи нема машки пород, го нема ни потребното машко внимание, се впушта во развратни односи со други мажи, а потоа, од натежната грижа на совест, ја товари својата ќерка дека се курва, па ја заклучува дома и не ѝ допушта било каков контакт со машкиот пол - гласно рече Лора.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Грегор, не одговори, се заврте уште еднаш кон сликата на Камил Пизаро, помислувајќи дека сѐ уште не успеал да ја надмине разделбата со својата ќерка Ева.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)
Подобра партија од Херцеговецот на својата ќерка нема да ѝ најде.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Но тој не пцуе поради горката судбина на својата ќерка, туку поради сопственото понижување и немоќ.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Останува на судбината да ѝ го повери своето девојче, својата ќерка.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Пудриерите со камена пудра, шишенцата со парфеми, убавите чанти, свадбениот подарок од Френк, кој се состоеше од комплет четка за коса со сребрена заднина и еден чешел, сите тие нешта и други работи таа не им ги даде на своите ќерки, на кои Даниел би можел да ги види, туку на некои небитни познајници, каде што беше многу мала можноста неговите очи, кои секогаш ги гледаа тие нешта, да ги забележат.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
А Писмородецот позелене од злоба, и жолта, горчлива пена на уста му идеше, оти царот зборови многу пофални и сјајни за мене рекол, и сликата ја поставил на вратата од гробницата на својата ќерка, и му наложил на Писмородецот и мене да ме примат во врвниот совет на царот, најумните каде што седеа, со Писмородецот на чело!
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Слава таа навистина не бараше, но што се однесува до „среброто“, тогаш тука, што би се рекло, пази да не! okno.mk | Margina #4-5 [1994] 71
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Жестоко алчна беше жената, поалчен од неа веројатно е само фараонот Хуфу, кој, помеѓу другото, се прослави и со тоа што својата ќерка ја прати во јавна куќа за таа исто така да може да даде прилог за градењето на пирамидата.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Најбогатиот во овој ќор-сокак го празнуваше свршувањето на својата ќерка.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Потоа, откако тие ќе си заминеле, таа плачела по својата ќерка, и молела да ѝ ја вратат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Еднаш, кога нејзините родители дознале што станува откако тие, по посетите, заминуваат дома, ја зеле Криста дома, и таа минала неколку недели со нив, во потполна неподвижност.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Сталин, кој најмногу се сакал себе си, но и својата ќерка по име Светлана, откако ја прочитал песната објавена во дневниот печат, помислил дека е посветена на неговата ќерка.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Истата вечер Светлана ја слушна приказната за голготата на својата ќерка.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Светлана, веста за нечесноста на својата ќерка директно ја слушна по телефон, од устата на Анѓа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Дури од втора, трета...“, бабата се обидуваше да ја оправда својата ќерка.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Својата ќерка мошне си ја милуаше, а пустата паштерка да беше кабил во една капка вода да ја удаеше, ич ја нејќеше да ја видит, сѐ едно ја караше и ја тепаше.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Срдечно се поздрави со Александар и ѝ упати весела насмевка на својата ќерка.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Но Аврам и Депа, прифаќајќи ја девојката како своја ќерка, ја задржуваа да не си оди, давајќи ѝ надеж дека Толе ќе се врати дома, ќе се прибере, ќе се вразуми.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Ханка со својата ќерка Азра живееше во една од неколкуте трошни куќи начичкани една во друга како печурки меѓу хангарите во индустрискиот дел од градот, на десната страна од населбата Автокоманда.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Напати Митра се чуди на големата снага од својата ќерка, како можела таа така ситничка да ухне толку многу силина во неа, ама сега, во оваа лоша зима, ѝ е благодарна што ја грее со својот голем оган.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Токо и тиа мајки магарици, не гледаат ли на кого и даваат својте ќерки?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Во Татковото семејство се знаеше за Мајкината незгасната љубов кон Италија, зачната уште во нејзиното најраното детство кога, како сираче, се најде во Солун, кај својот вујко хирург и вујната, Италијанката Клементина, која ја есапеше за своја ќерка и ѝ ја изли сета љубов што Мајка дотогаш не ја почувствувала.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Таткото Теки со насолзени очи ја прегрнуваше својата ќерка Ервехе која повеќе нема никогаш да ја види.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Јапонскиот цар му ја понудил за жена својата ќерка.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Хуан Миро ги обожаваше и многу педантно ги собираше имагинатив ните и често драматични цртежи на својата ќерка Долорес, родена 1930. година.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој внимателно ги сортираше, ги означуваше по години, и одеше до таму што еден цртеж му испрати на Кандински 1935. година, а два на големиот колекционар на модерната уметност Албер Гелетин (Albert Galla- tin) 1938. година.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Оваа книга Едгар Морен ќе ја допише со својата ќерка Вероник Грап-Наум и Хаим Видал Сефија, кој го посвети животот во одбрана на јудео-шпанската култура, врз основа на снимените искажувања на Наум Видал за својот живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
И така Мајка бараше од мене при мојот престој во Тирана, ако имам време, да го побарам мојот вујко, кој живееше со сопругата и со својата ќерка.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Наместо Тина која сѐ помалку зборуваше отворено со својата ќерка откако оваа најави дека можеби ќе го заборави Доне, се јавуваше некоја друга жена од бегалците кои се одмораа вдолж долгата барака од црвена тула, и тоа прилично гласно да можат да ја чујат и оние на најдолниот крај Арно прави мори Чано шо оди на црква, не чини ниа шо сме скарани су Господ!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Таа не се согласуваше со својата ќерка дека на Дончо треба да му се пружи најмногу затоа што го нема татка си крај себе (па ако го има што ќар?), особено што веќе се знае дека ќе ја има снагата нејзина!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)