Чувствуваше, кога беше далеку од своите дека само по овие древни песни му припаѓа на својот народ, често осамен во историјата.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)
Немајте сомнеж во срцата свои дека Тој ќе се врати!
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
И додека настојуваа што побргу да се вразуми терајќи го да го полни воздухот во собата со каење и ветување дека ќе се поправи, дека ќе се измени, дедо му Аврам држеше до своето дека детето треба да се пушти на мира, да расудува со свој ум, да гледа со своите очи; во секое доба од животот да мисли онака како што му наложува тоа доба, зашто нема враќање назад.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тие сепак се држеа на своето дека тоа што во моментот го правам е вредна жртва за во иднина.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Не мислеше ни на својот дека е таков, но можеше да ја подаде десната рака да му ја искинат, ако беше вистинскиот и како што треба, оној другиот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)