Повторно вратен кон своето достоинство, жеден за ракија но не толку алчен колку уверен дека загосподарува, не чекал да му ја подадат полната карта; им ја грабал од раце и пиел со свртени очи кон небото.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Тој е жив и судник им е на грешните, од неговите душмани не останало ни ковче на земјата.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Има паднал на Турците в раце без отпор , отсутен и со свртени очи кон планинскиот срт .
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)