Втората стихозбирка на Милчо Мисоски со наслов “Записки“ доаѓа по повеќе од две децении од објавувањето на првата (“Чекајќи го ангелот“, 1991), не за да побуди сомневања во цврстината на врската меѓу авторот и книжевноста, туку напротив, да сведочи за неговиот сериозен однос кон она што вообичаено се нарекува творечки растеж и зреење.
„Записки“
од Милчо Мисоски
(2013)
Можеби тоа беше така бидејќи беше останал премногу чист и возвишен.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Дури мислам, тој беше единствениот помеѓу оној крут партијски свет што имаше не само разбирање, туку и сериозен однос, кон слабостите на обичниот човек.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)