Сопственикот на ова, како што Митревски го нарекува, „фантом претпријатие со однапред утврдена намена“ е истиот оној кој го поседува Хотел „Епинал“ во Битола (Р.Пеев).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Тука би било умесно да се даде и една критика кон законодавецот, за носењето трговски закони кои им даваат можност на основачите на вакви друштва да водат селективна политика кон одредени сестрински фирми , а кои функционираат во рамките на иста дејност; а, згора на сè, е и можноста што им се дава да применуваат различни аршини за вработените во склоп на „групациите“ и да ја избегнуваат мож- носта за прераспределување во матичната компанија-основач, откако одредено поврзано друштво5 (а не „подружница“!),6 кое е основано од неа, ќе биде затворено.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Од случајот на работникот Лозановски може да согледаме како една стриктно централизирана политика во одредена компанија, која се јавува како основач на помало друштво,4 а за кое не покажува некој сериозен долгорочен интерес, може да делува на штета по работните места на голем број работници – кои совесно и најодговорно си ја извршуваат работата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)
Според посочувањата на Митревски, ова дотогаш ано- нимно претпријатие не е ништо друго, туку „новоформирана сестринска фирма“ на Хотел „Епинал“, основана од страна на нејзиниот сопственик, а во таен договор со тогашниот Министер за култура на РМ.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)