сив (прид.) - мантил (имн.)

Облечен во долг, сив мантил, испрекинато шепоти: - Уф, пет ката!
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Имаше на себе темно сив мантил и мала патна торба.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Запиша нешто во потсетникот и погледот го упати низ прозорецот, на содржината на големиот квадрат прекриен со бела, едвај забележлива завеса: голи гранки од липа на кои слетаа неколку птици раштркувајќи ги од нив капките наредени како мониста, и жена, од другата страна на железната ограда, стуткана во сив мантил, со црна плетена шапка на главата, забрзана по плочникот прекриен на места со вирчиња вода.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)