скржав (прид.) - во (предл.)

Всушност вистинскиот дијалог можев само да го наслутувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Учителот бара погодно место па да му се доближи на овој скржав во зборувањето човек.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Фрли го на хартија. И не биди скржав во зборовите - се обиде да ме насрчи иследникот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Белки знаете како разговараат татко и син – реков, а потоа следеше импровизацијата на она што веројатно и било речено.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- „Само невоспитани копилиња и шутраци можат да се однесуваат на таков начин, зар не тате?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)