Но од сите гласови за Јована Акиноски, најмногу се задржа, и сè уште е жив, оној дека куферот, при бегањето, покрај со тевтерите му бил наполнет и со златото Акиноско, а тогаш, во тие опачни и скудни времиња, властите беа во постојана и силна потера по злато.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Во скудни времиња и мачките ја прифаќаат паролата џабе преди, џабе не барај глувци оти и тие се коска и кожа и со разнишана свест и совест.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)