Колку ли само театарски чинители, бегајќи од сопствениот стерилитет, влегуваат на туѓа територија (се мисли на театарските сцени) и необмислено, неодговорно и недоследно ги уништуваат животите на илјадници слепи пилци и кокошки.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Полноќ е, никоја доба
сал еден лилјак, слепо пиле наслепо
слетува во спалната
и буди страв, страшен, страотен...
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)