смирен (прид.) - глас (имн.)

И тогаш Кети, со љубезен и смирен глас рече, ”Рози, ти мене како ќерка.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
„Разбра?!“ Таа потврди со главата, а солзите уште ѝ течеа по образите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Никогаш веќе не сакам двапати да ти кажам нешто“, рече човекот со лузната со сосема смирен глас, кој воопшто не соодветствуваше на она што пред малку се случи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Си го гледам детето и не ми се верува во она што го кажува. ‚Рацете?’ - ми вели со смирен глас. ‚Рацете ми се тресат од напорот, од носењето.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ете тоа го кажа моето дете и тоа е она што сакам да ти го кажам и тебе и на владиката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Одеднаш нагазив на сопирачката. Видов како на мојта глава пролета Високиот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Најтешко му беше кога гледаше како толпата трчаше надолу, накај џадето.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Ајде, ајде, - со смирен глас рече Јован и ѝ даде знак на болничарката да си оди. – Јас ќе ти помогнам.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)