сопствен (прид.) - размисли (гл.)

Впрочем и таа можност постои, иако негде далеку , во неодредената недофатливост.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Непостоечки погледи со кои се разминувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Насмевката ни е потребна само за да ја одбележиме границата или моментот кога свесно пристапуваме кон можното манипулирање и со сопствените размисли?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дури сакам и да му признаам дека сум затечен или поточно збунет од сопствените размисли а и од оние чудни слики што постојано ме изненадуваат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)