ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

На пример, машката геј-култура и себеси си ја лепи етикетата „мелодраматична“, а не само на оние на кои им се потсмева, со што подметнува стап во спиците од тркалото на општественото обезвреднување.

Без разлика на „објективниот“ изглед на кампот, најуспешно ќе му мине оној виц што ќе го направи на своја сметка.228 Она што го обележува кампот, според оваа белешка, е намерното одбивање на себеизземањето од подбивот што го насочува кон поширокиот општествен свет, како и неговата склоност да ја исмева својата абјектност – да му се смее, како италијанските вдовици од Фајер Ајленд, како Дејвид Мекдијармид, како Том Ширер или како Беовулф Торн, на сопственото страдање.

Она што го покажува примерот со италијанските вдовици од Фајер Ајленд и она што го имплицирале и претходните примери со Тони Кушнер, Дејвид Мекдијармид, Том Ширер, Беовулф Торн и Исак Џулиен е дека токму сопственото страдање на самите машки геј-субјекти е двигател на оваа карактеристична форма на саморанувачка иронија и ги дава побудата и поттикот за смеење.

Машката геј-култура по правило зазема некоја абјектна положба само за да ја редефинира, да ги обрати вредностите што се поврзуваат со неа, да заземе иронично растојание од нив, да ги оспори, да ги сврти против нив самите.

Не е само страдањето на жените тоа што машката геј-култура го претставува како смешно: машката геј-култура исто така и пред сѐ се гледа токму себеси и го гледа токму сопственото страдање во тоа искривено огледало на една обезвреднета женственост.

И, навистина, ако се гледа од главнотековно, хетеронормативно стојалиште, тактиката да се претстави сопственото страдање како изведба на страдање може само да ги поткопа и автентичноста на тоа страдање и неговата достоинственост.

Наместо тоа, тие вистински вдовици дале урнек, метафора, слика, улога што можела да послужи како некој вид замена за едно машко геј-медитеранско вдовство во перформативна изградба – вдовство што и самото, нужно и страдно, било и бизарно и валидно и плитко и превистинско. 9 СТРАДАЊЕ ВО НАВОДНИЦИ Италијанските вдовици од Фајер Ајленд, како и Дејвид Мекдијармид, Том Ширер и Беовулф Торн, пред сѐ тераат шега со сопственото страдање.

Зашто, да се откажеш од секакво право на општествено достоинство значи и претпазливо да ги осуетиш сите туѓи обиди за твое омаловажување и значи да заземеш ироничен став кон сопственото страдање.

Нивното годишно појавување на фестивалот на Фајер Ајленд претставувало своевиден ритуал – јавно, заедничко одигрување на загуба и на болка – и на тој начин вдовиците послужиле како неофицијални жалосници во името на сите од тамошната заедница.190 Исто како што си го исмевале средоземното наследство додека истовремено гордо го прикажувале, тие и го исмевале сопственото страдање токму кога видливо го ставале на увид.

Тоа значи да ја одбиваш културната дихотомија што туѓото страдање го смета или за трагично или за (само) патетично, според степенот на општествена престижност на засегнатите.

Од сопственото страдање да направиш средство за пародија, да одбиеш да се изземеш од иронијата со која гледаш на сите општествени идентитети, на сите изведби на дозволените општествени улоги, значи да ги срамниш општествените разлики.

Кампот, и на сцената и надвор од неа, обично е лице што, според критериумите на групата, е сексуално понепривлечно, било поради поодминатата возраст, било поради помалкуте телесни прекрасности или, честопати, поради двете.

Мајка го оправдуваше заминувањето, оддалечувањето од родната земја само ако тоа беше со Божјиот повик за да се сподели својата внатрешна болка и сопственото страдање со она на најсиромашните.