Се работи за инсталација, составена од голема кружна видео површина, на окото сличен интерактивен интерфејс и транспарентна (стаклена) тиква со отвор, низ кој што можеш да го носиш споменатото „око”.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сетилно осознаваната игра во подрачјето на симулациите, виртуелноста, телепрезентацијата, отстранувањето на телесното и неговата обновена „целовитост” е овозможена во ова уметничко дело токму со, едноставно речено, стартувањето (уметничкото дело како процес), кога го земаш споменатото око од подметнувачот, го држиш некое време во рака и потоа одиш со него во транспарентната тиква.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)