Ова е типично за една од категориите на конфузни аргументи коишто ние ги најдовме во споменатите текстови; попрецизно, AI е некомпатибилна со некои омилени модели на човечката когниција.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
Така, (4, стр. 27): ... différance, тогаш, е некаква структура И некакво движење кое веќе не може да се сфати врз основа на опозицијата присутност/отсутност.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
6. Дерида и Витгенштајн Сепак, ова поставува еден очигледен проблем кога ќе го примениме на Деридините сопствени дела.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Да ги сумираме двете опсервации: првата е дека ако е деконструиран еден текст доаѓаме до еден поим, за кој не можат да се изразат никакви факти во споменатиот текст; втората е дека поимот за différance се добива со деконструирањето на тоталитетот на сите лингвистички ентитети.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)