Камените основи уште се држеа, се крепеа како стари коски, ѕидовите од керпич се одронуваа како красти од старечко лице, а момирокот се дробеше меѓу прстите во светликав прав.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
По неговото поцрнето старечко лице се набираа и згуснуваа неразгонливи облаци...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)