Таа структура не е видлива, не е нешто целосно и еднообразно; таа натаму мора да се соочи со состојбата на нецелосност во врска со идните можности, една отвореност неизменета со каква и да е статична или дефинитивна верзија.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Користејќи ја електронската игла, Гринавеј може да ја промени мирната слика во статична или подвижната слика во секвенци како оние на Мејбриџ, да генерира чкртки и бројки, да произведе архаично писмо и геометриски дијаграми, и да прекрие факсимили од стари гравури со променливи колоритни палети.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)