Како прво, неговата идеја за буржоаската јавна сфера, како форум на рационална критичка дебата за јавните прашања во која учествуваат приватни лица кои во своите одлуки се водат првенствено од аргументите а не од статусот или традицијата, е повеќе нормативен идеал одошто реалност.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Таквата „психологија” не е детална дескрипција на психичките механизми, туку е стилизирана во една чисто етичка детерминанта на дејствување, па затоа служи за „осветлување на душевната структура” (структурата на „вистинското суштество”), како и за осветлување на нејзе аналогната структура на „вистинската стварност”.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Како што посочува Келнер, „сомнително е дали демократските процеси некогаш биле поттикнувани од нормите на рационалноста или јавното мислење формирано преку рационална дебата и консензус до степенот стилизиран во Хабермасовиот концепт на буржоаската јавна сфера“. 104 Понатаму, неговиот модел е високо универзализиран, заснован врз западните буржоаски општества.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)