столетен (прид.) - даб (имн.)

На Горник, горе на Рамни, се најдува главата на селските чешми, црквата и селските гробишта, додека Зедница - тоа е мал и сув рид кој некогаш морал да се вика Изедница или Заедница, но испраѓањето на и-то или а-то што е тенденција во пелагодниските говори за скусување на зборот, го добил името Зедница.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Збивташе тешко и кога погледна внатре во колибата, здивот му закркоре во градите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Под селцето растат големи столетни дабови, а над селцето се протега голема букова гора.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Застанат така, речиси неподвижен, покриен со смрзнат снег по телото и по лицето, наоблечен и наоружан, потпрен со раширени раце на вратата, беше како некој столетен даб, што мрачен и инаетлив ѝ се истопорил на зимата.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
РАЗДЕЛБАТА Е тешка... корнеш ли кревко цветенце или сечеш столетно дабје... - Дали ќе има СРЕДБА? - ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Полесно беше да откорнеш столетен даб од гората, отколку да најдеш работа и да го извадиш парчето леб.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Помеѓу неговите краци, помеѓу Горник и Зедница, среде столетни дабови и ореови дрвја, со прочуени бунари за питка вода, се тетоши Загориче, или уште како што ја викаат малечката и населена заветрина - Дупка.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)