Знаеш, миличок, тој не беше од оние посрани интелектуалци Нес Мееш, кои по искуството со болната тупаница, постојано се пипкаат по стомакот да не им се прекине лигавата папочна врска со строгата Мајка Татковина.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Тетка ми Оце, којашто е прилично строга мајка, некако се имаше олабавено и сосема ми ја имаше мене препуштено.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Едно време Дена фати на секои пет минути да прашува кога ќе стигнеме во тоа наше Маврово, па што има таму, па како е таму, па зошто е, па кој живее во таа наша куќа кога нас нè нема, и сè некои такви досадни прашања, на кои никој не ѝ обрнуваше внимание, па сите одговори ги очекуваше од мене.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)