сув (прид.) - гранка (имн.)

Нозете ми изгледаа како деланки, а рацете како суви гранки.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Кога ќе зачкрташе некоја од голите гранки на дрвото, на Богдана ќе му се пристореше како да е тоа глас на птица, како да се вратила: вртеше со очите нагоре, ја бараше, сѐ дури не виде дека тоа сувата гранка чкртајќи испушта глас како на птица.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Делото вклучува пар дрвени врати со груби кружни отвори низ кои се гледа гола жена како лежи на суви гранки покрај поток, нејзиното лице не се гледа, а во далечината има водопад во движење.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Гласот не му го чув. Молчеше постојано како немтур, кому зборовите и мислите му се сплеткале во плетеница од суви гранки и никако ни да ги проголта, ни да ги исплука.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Разговорот грее и зборовите пукаат во звучниот простор како суви гранки на оган.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Ја следам таа сува гранка како се измачува од мозолчето на кората од тврдоста нејна да го истисне цутот.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Мојот другар собра суви гранки и смреки и запаливме оган. Од топлината нѐ фати дремка и заспавме.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Од сувата гранка на сливата четирите врабици веќе имаа одлетано.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
На сувата гранка од првата слива се наредија четири врабици и наслушнуваа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ни пред него ни зад него немаше ниту еден друг чекор и некои невидливи суви гранчиња под снегот одвреме-навреме потпукнуваа само кога тој ќе ги нагазеше.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Ѝ ветуваше дека ќе ја земеш, потоа се ожени за друга. Малку ѝ беа нејзините две деца па ги зеде и твоите поначесто да влече од планините суви гранки, да вари и да пече пченка и тикви, да пере парталосани кошулчиња.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Пак човекот со сор оди по суви гранки за да го зачува огнот.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во скелетот на прамидата од суви гранки заигрува светло срце: и се шири во својата љубов и топлина, се издолжува.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Заборавивме на сѐ и почнавме наоколу да собираме слама и суви гранчиња.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ајде, не плаши се. Не те давам на дрварите. Нека собираат суви гранки.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Децата се држат за скутовите од жените, ко пајажина за сува гранка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Крцкаат сувите гранки под забите на разиграниот пламен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Ама само најнадарените меѓу нив ем си грицкаат ем си пеат Вино пијам ем ракија коња јавам аџамија Пеат и за Марко пијаницата и други дојденски песни пеат Па откако ќе си ги стивнат дертовите Држат говори и делат бесплатни совети За тоа како се убива здодевноста Патем и за тоа како се убиваат лилјаци или кукубари Ако непоканети ви влетаат во сонот Кога ќе си ги стивнат дертовите Некои коали лежерно и онака мангупски Им намигнуваат на какадуите Наредени на сува гранка на едно суво дрво Кој им е виновен на белите какадуи Што севезден испуштаат само темни вокали И како такви не се за прибирање На живите гранки на живите еукалиптуси А и не е баш прецизно утврдена дозата на страв од височина Што му е вродена на секој бел папагал А не се вели кој ниско лета високо сонува Како што и од темните вокали не излегуваат бели соништа Од друга страна во обоените соништа на коалите Често знае да заскита и некој шарен папагал Колку пошарен толку пошарени лаги кажува Сам си се лаже сам си верува А верува на пример дека ги знае наизуст Сите сонови на сите кардинали попови и професори Згора и на сите дипломати старлети и куртизани И уште позгора на сите будалетинки, гологази и давајгази Ни срам ни перде нема шарениот папагал Баш мене на коалата папсана од сонување Да ми ги расправа соништата баш на тие Кои ниту знаат ниту сонуваат ниту некогаш ќе сонуваат А кардиналите и поповите се такви И дипломатите и куртизаните се такви За нив сонувањето отсекогаш било изгубено време Колку повеќе сонуваш толку помалку проповедаш Колку повеќе сонуваш толку помалку се тртиш А современиот живот не може да се замисли Без обилни проповеди и обилни тртења Од некои тртења се добиваат хемороиди Но тоа не значи автоматски дека педеризмот зема замав Во царството на нашите соништа А секој пред да почне да се трти Треба да си знае дека од тртење Не се добива насмевката на Јуриј Гагарин По првото облетување на земјината топка Ами од тртење се стенка и се стенка Се стенка до последното нежно офнување.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Го остави до неа торбичето, го крена секирчето и почна да сече од сувите гранки.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче плукна во рацете и пак почна да сече суви гранки. Набра една страна дрва.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
На едно дрво се ниша сува гранка од едно уплашено врапче што стои како шикла и не знае кон кај да летне, кај да избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)