сув (прид.) - кожа (имн.)

Летнаа камења и суви кожи во воздухот како што летаат лилјаци или црни пеперуги.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Отец Симеон не можеше да се насмее, весело да заклокоти од грло - сувата кожа на усните безмилосно пукаше од жештина. „Ќе успеете“ ,им рече не гледајќи во нив. „Ќе се обидете ли?„
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)