сув (прид.) - челуст (имн.)

Во тие ноќи, со беззаба, сува челуст, нејака да ја нагризе ситата месечина, човекот трепереше и пресметуваше едно умирање на се - на мириси, на шумови, на допири.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)