И одеднаш забележувате дека Маре, Златка, Верче или некое друго девојче, ваша другарка, има многу убави очи и прекрасна насмевка и посакувате да се дружите со неа, а кога се дружите збрлавени сте, не знаете како и што да зборувате, тресете глупости и тажни сте кога таа Маре, Ратче, Билјана, или како се вика, шета со некое друго момче, се прави дека не ве забележува, а вие страдате, страдате...
„Добри мои, добар ден“
од Глигор Поповски
(1983)