тап (прид.) - удар (имн.)

Тап удар на земјата врз кивурот. Тој симна капа, кротко поттурна старец кој стои пред него, се наведна, насобра шепа земја и ја фрли во гробот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога автоматската врата се затвори зад нив со тап удар, џагорот одеднаш го снема.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Уште пред да истечат и да изгаснат со тап удар во некој ѕид, шлем, или чело, потрча чувствувајќи дека нозете се отплеткуваат од жиците на мракот.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Наеднаш на раскрсницата од главната улица по која се движеше, еден црн автомобил со огромна брзина сврте во уличето кај бакалницата по што се слушна силно шкрипење и многу гласен но тап удар.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Едно од говедата чудно рикна. Другите се обеспокоија и му се придружија. Некои од луѓето се исправија.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се плашеа да не е волк и наслушнуваа тапи удари на рогови во дрво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ане извикуваше од секој тап удар или шлаканица.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Од другите соби до нас допираа врисоци, ревења, плачења и смеа, ѕвечења, чкрипења и удари.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Повремено удираа со главите или со тупаниците во ѕидот. Тапи удари како заборавена болка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Телото на Фезлиев паѓа со тап удар врз подот. Луков се враќа во собата.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)