И знам. Не ќе најдам никојпат збор за да ти кажам што си ми, колку Не ќе разберам никојпат што сум - се привиѓам човек и земја И не ќе ми одгатне никој кое е твоето и кое моето име Зашто бегај, бегај чинам Во некоја корија легни На некој камен седни На некое стебло потпри се па здогледај те, прегрни те Израсната по распаќињата вишнееш низ вековите - За твоите корени сите неба се ниски!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
На твојот корен мојата жила врза расни ме!
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Го догризува земјана твојот корен на дланки да ја кренеш сите лобањи во неа да ти стежнат.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Стални ме, во твоите корени скри ме никојпат да не се разделиме.
„Вардар“
од Анте Поповски
(1958)
Ти си рамнодушност, твојот корен не цица омраза како нашиот корен.
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)