Правото да направат фаца пред телевизиска камера.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Правото да се расфрлаат со своите лажги, сплетки, измислени вистини, во натпреварот со официјалните лаги...
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сето тоа го снимаа телевизиските камери, а ние овде гледавме директен пренос спрема кој очигледно некоја банда одметници, разбојници и терористи напаѓаа голораки деца, жени и старци што сите се згрозувавме.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Хрватскиот претседател носи бели сакоа како и Тито (убеден дека ги носи како Европа); им дели на децата праски од својата градина (Тито од своите градини им праќаше на југословенските деца кошнички со мандарини); го бакнува, го штипка за образите и го крева во вис (секако, пред телевизиските камери) секое дете што ќе му се најде на патот (и Тито со задоволство ги цмакаше децата).
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Ден на детските права Ги повикувам сите микрофони и телевизиски камери со нив, на спикерите збор им давам да објават дека овој ден е ден на детските права.
„Најголемиот континент“
од Славко Јаневски
(1969)
Како прво, Грамофонот Омега имаше вградена телевизиска камера која ја скенираше секоја плоча пред да се обиде да ја отсвири.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Многу млади луѓе во либерализираните земји сакаат да се деполитизираат, демитализираат, децентрализираат, секуларизираат и глобализираат...
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Излезот од камерата одеше во еден мал компјутер кој ги одредуваше карактеристиките на звукот врз база на изгледот на браздите од плочата.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)