телефонски (прид.) - број (имн.)

Хорацио знае да ме поткара: - Миличок, кога стануваш, кажи ѝ на столицата довидување. Ливчето со телефонскиот број го загубив.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Како не постои? - уште еднаш Јана го заврте истиот број и повторно го доби истиот одговор - „Телефонскиот број не постои“.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Додека црвениот автобус на Ниш експрес се оддалечуваше од станицата, Рада го стискаше телефонскиот број на Ивона, како најдрагоцена амајлија. ***
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Организери за визит-картички (секоја картичка во својата пластична куќичка), организери за моливи, за адреси и телефонски броеви, за чекови и пари, за текстови, документи, за секој предмет, за секоја намена, за секоја прилика.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пролетоска направи толкави измени на телефонските броеви што тоа беше неизбежно.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кој знае зошто, утешно му делуваше тоа што во делот од именикот за Скопје го најде своето име со точниот телефонски број.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Добро, добро“, помирувачки рече Марко и ѝ го дае телефонскиот број на Еда во Сан Диего.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
„Летка!..“ свика, „Глеј!... Летка!... Гледај каде имам телефонски број!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ама има и смели, што по неколкупати ме бараат на работа и оставаат пусулчиња со телефонски броеви.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Го имаш телефонскиот број и тоа кажува дека ти сега си на потег.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„тигарот“ го пишувам со истиот црвен фломастер со кој и го прибележав мојот телефонски број на топлата дланка на девојчето.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ги отчукав на една стара машина за пишување во училиштето, ги подврзав во картонска корица, ги насловив како Енигма, напишав посвета: „На девојката со коси очи“, на првата страница го оставив мојот телефонски број (Луција ниеднаш не го побара за три години) и ѝ ја испратив по една другарка на Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој се смее. На некој чуден начин ме успокојува кога седам со него на клупата пред црквата.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тешко ми е да го завртам неговиот телефонски број. Како да го прашам к-како си? Тоа не е сообраќајка! Тоа не минува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Пораки, понуди за женидба, 50.000 толари, ѓубре, костени, запалка, стари влезници, пари од различни земји, телефонски картици, начнати чоколади, бонбони, фотографии, телефонски броеви, веќе франкирани писма, очигледно уфрлени од луѓе коишто ги помешале поштенските сандачиња со оние белите.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А по улиците што внимателно кон Езерото слегнуваат брзаа новите љубовници во мислите со нови телефонски броеви, тајни имиња, скокотливи приказни, роковници.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Тоа што никој не се јавуваше само го зголемуваше неговото измачување.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Неколку дена подоцна случајно пронајде ново име и телефонски број кои Марија ги имаше запишано во домашниот телефонски именик, а бескомпромисната луцидност на љубомората му шепна чии се.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)