темен (прид.) - заборав (имн.)

Единствено што не можеше да допре беше зборот!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Поетот со зборови ги објаснува зборовите “со големи очи кои гледаат далеку зад себеси“, моливот што ги испишува (“тој човек во човека“) и неможноста да се допрат, зашто “тие се излез / од темниот заборав на материјата / и душа - на душата“.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Во зборот живи се спомените на големите преобразби зашто зборот е излез од темниот заборав на материјата и душа - на душата.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тие што нешто пошироко знале за неа веќе беа мртви или сеќавањата им ги натлачиле матни води или темна заборав.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)