Адети, пусти адети, - адети црни синџири, в темен мрак лице да криеш, вечно да жалиш за живот, - за солнце, лична слобода!
„Мое село“
од Ванчо Николески
(1950)
Низ мускулните ѕидови продираа неговите слатки зборови и оставаа траги во јазелот на мостот оставаа дамки на запалена цигара врз хартија или допир од машки раце Нож ли беше во темниот мрак каде двете тела разгорени се влечеа?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Оттука Толе си прејде преку река и, како сношти, во темниот мрак влезе во Полчишта.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Додека премислуваше така, надвор се спушти густ и темен мрак.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
В темен мрак ми умот штука, чело рони студен пот.
„Песни“
од Коле Неделковски
(1941)
Нож ли беше во темниот мрак каде двете тела разгорени се влечеа?
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)