Се препрочитувам Себеси Во самица Во темна шума Во мене.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
8.5 Се качувам на врвот од темната шума И светлата осама ме победува Пред длабочината на небото Што ме сонува Што не сонува Ближни мои.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Така седам осамен Чекајќи го судниот час Да се соочам со ракописот на сонцето И да горам како гламна И да плачам како дете И да рикам како ѕвер Во темна шума.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Тој не ја виде, не ни можеше да ја види, но ја чу.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
И се е темна шума Во оваа самица Во која облак од крилја Ме понесува.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)
Со ококорени очи ја гледав неа, тоа мало девојче загубено во големата, темна шума, тоа мало и храбро девојче што мавта со рачињата во ноќта, очекувајќи да ја здогледа чичко Љубе.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ние децата на самракот што меко легнува во ходникот Ние што ѝ тежиме на тежата на земјата Ние што љубиме од љубопитство Ние што не признаваме владетел во зборот формираме Независна Илегална Единица Пророк Ние децата на паднати борци со шестари в раце Ние со центарот в срце Ние избодени од игли Ние што кротко се собираме во црно-белата слика Ние од портретот групен формираме Независна Илегална Единица Пророк Ние децата на ветрот со очи во темната шума Ние громобрани на очајот развлечени во поворка Ние што подаваме рака над космичката постела Ние - тајната на светот формираме Независна Илегална Единица Пророк
„Забранета книга“
од Веле Смилевски
(2011)
8. Си беше една темна шума со боја на зелен смарагд во која живееја тигрови, мајмуни и таинственото суштество – ноелемак.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)