Повлекувам тенка линија..
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Таа тенка линија каде се завршува и почнува, за мене секогаш е почеток, на едно утро, на еден ден, една ноќ, во една прегратка, за некој може не е, но за мене таа е живот....
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Ништо друго не е важно, јас сум само постојано меѓу тенката линија на темнината и светлината...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Некој секогаш нема храброст да ја помине тенката линија.. но една насмевка, едни очи, се тенката линија која ја поминувам без приговор од самата себе...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Денес повлекувам тенка линија во животот.. ќе се движам по неа.. како акробат кој се обидува да држи рамнотежа...
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Тенка линија И да сакам не можам денот да го носам со недоумица..
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Една од најголемите простории на најгорниот кат на Палацо Граси беше искористена за изложување на Дишановото „вализе“ и голем број оригинални слики репродуцирани во оваа комплицирана и прецизна збирка, обесена по ѕидовите што го опкружуваат експонатот.
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Уникатниот предмет содржан во вализе-то на Мата беше познат (од списокот што го објави Бонк во својата книга за “вализе-то”) но овде беше изложена за прв пат; оваа полуапстракција (13) направена од примероци од влакна од косата, од градите, од под мишките и од гениталната зона, аранжирани по вертикала со само една тенка линија што наговестува контура на тело, и неколку исто така бледи линии кои асоцираат на формата на пенис во ерекција. okno.mk | Margina #4-5 [1994] 113
„МАРГИНА бр. 4-5“
(1994)
Откако слушна: “Сепак, денот се познава по утрото”, Ема одмавна, по навика со левата рака, а со десната ја крена чашката со ликер и ги облеа усните со неколку капки кои се развлекоа по тенката линија кармин што ги спојуваше.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Познато е дека луѓето под маска доживуваат еден вид транс, затоа што се наоѓаат на тенката линија меѓу идентитетот и алтеритетот, меѓу она што сум јас и она што ме прави маската (не-јас); во таа двосмисленост на идентитетот (како и кај проклетиот формулар што се вика пристапница) се состои трансот, карневалското чувство на еуфорија; во такви услови анално-гениталните опсесии стануваат неминовни (по тоа не се разликуваат партиите и карневалите); и треба да се види допрва зошто двојството на идентитетот, по правило, кај сите народи и култури, се сврзува со анално-гениталната метафорика.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Апсолутно нејасно е како, само една тенка линија дели целосна доверба од апсолутна недоверба, како тенка линија е граница непремостлива помеѓу денес и вчера, минатото сегашноста и иднината, како едно дело во афект сторено, останува на душата, станува небиднина.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
По таа тенка линија, од која вистинскиот, не паѓа.
„Портокалова“
од Оливера Доцевска
(2013)
Меѓу белата коса, спуштена на челото, и белата брада, виде сина, тенка линија, а во полуотворените очи – линија на хоризонтот, низ која, одвреме-навреме, прелетуваа белите клепки.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Долго време очите не можеа да навикнат на тој лак на смислени и тенки линии, кој изгледа како само да се закачил за тој мрк карст, полн со честар и со палвита и дека при првата можност ќе го продолжи летот и ќе исчезне.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Дури тогаш тргна низ градот и по селата да се зборува за него.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)