Кога влегоа во топлата соба, таа се проѕевна сонливо, изморено.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Застана. Во тивката, топла соба неговото дишење стана гласно.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
Возбудата на надворешниот свет допираше до него обесилено, како лесен здив на далечен ветер во топлата соба.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)